Human Trafficking and Immigrant Smuggling

Göçmen kaçakçılığı tanımı Türk Ceza Kanunu md.79 da “Doğrudan veya dolaylı olarak maddi menfaat elde etmek maksadıyla, yasal olmayan yollardan bir yabancıyı ülkeye sokmak veya ülkede kalmasına imkân sağlamak ya da Türk vatandaşı veya yabancının yurt dışına çıkmasına imkân sağlamak” olarak verilmiştir.

Aynı şekilde BM Uyuşturucu ve Suç Ofisi’nin (UNODC) tanımı ile göçmen kaçakçılığı “Her ne şekilde olursa olsun, maddi çıkar edinmek amacıyla bir kişinin vatandaşı olmadığı ya da daimî olarak oturmadığı bir devlete yasadışı yollarla girmesine yardım edilmesi” olarak belirtilmiştir. 

Bu tanımlar ışığında, göçmen kaçakçılığı ile insan ticaretinin arasındaki en büyük farkın “kişinin rızası” olduğu görülmektedir. Göçmen kaçakçılığında kişinin faaliyetler adına rızası bulunurken, insan ticaretinde mağdura karşı zor kullanmak söz konusudur. İkinci bir ayırt edici husus olarak göçmen kaçakçılığı hedef ülkeye varıldığında son bulurken insan ticaretinde ise mağdurun istismarı, devam eden bir süreç göstermektedir. Bu noktada unutulmaması gereken önemli bir nokta olarak göçmen kaçakçılığının kimi zaman insan ticaretine dönüşebiliyor olmasıdır. Düzensiz göç yolculuğuna çıkan özellikle yalnız kadın ve çocuklar, kimi zaman göçmen kaçakçıları tarafından yol sürecinde insan ticaretinin faaliyetlerine (fuhuş, zorla çalışma, çocuk evlilikler, çocuk ticareti vs.) zorlanmaktadırlar. 

İnsan ticareti ile göçmen kaçakçılığı arasındaki ayırt edici unsurlardan bir diğeri ise göçmen kaçakçılığının genellikle sınır aşan yasadışı bir eylem olarak gerçekleşiyor olmasıdır. İnsan ticaretinde ise vakalar azımsanmayacak bir oranda mağdurun menşe ülkesinde gerçekleşmektedir.

Hukuki boyutta bu iki olgunun farkı ise, göçmen kaçakçılığı suçu sınırından kaçak geçilen devlete karşı işlenirken, insan ticareti suçunun ise bireylerin kişisel haklarına karşı işleniyor oluşudur. Ekonomik boyuttaki farklılık ise göçmen kaçakçısına ücreti ödendiğinde ekonomik ilişki bitmekte, ancak insan ticaretinde tacirler mağdurun ekonomik olarak istismarını sürdürmektedir. 

İnsan ticareti mağdurları arasında çocuklar en hassas grupları oluştururken, bu suçla mücadele halinde olan kamu kurum ve kuruluşları, sivil toplum kurumları ile hizmet sağlayıcıların bu bağlamda farklı politika ve programlar geliştirmeleri önem kazanmaktadır.